C.S. De Peelstrekels
Op 28 september 1958 nam een groep carnavalsvierders het initiatief om een carnavalsvereniging op te richten. Op dinsdag 7 oktober 1958 werd de oprichtingsvergadering gehouden in café-zaal Bekkers aan de Molenstraat.
De allereerste activiteit was een carnavalsfestijn op 11 november 1958. Voor deze nieuwe vereniging werd voor het bedenken van een naam een prijsvraag uitgeschreven. Die avond werd door voorzitter Willy Geerts en naamgeefster Nellie Strijbosch-Martens de naam van de nieuwe vereniging onthuld. Na het voorstellen van de eerste raad van elf volgde een succesvolle bonte avond.
De eerste carnavalsoptocht in Deurne werd in 1959 gehouden. De eerste prins was Jan Bruggenwirth. De residentie was gevestigd in hotel De Zwaan op de Markt. Ook in 1959 ontstonden de eerste contacten met andere carnavalsverenigingen uit de gemeente Deurne en met name De Heikneuters uit de Sint-Jozefparochie.
In het jaar 1960 verscheen de eerste carnavalskrant. De Peelstrekels werd opgericht als een vereniging en op de ledenlijst 1960/1961 prijken 138 namen. In 1964 doen de dansmarietjes hun intrede bij De Peelstrekels.
Het jaar 1972 was een gedenkwaardig jaar. In dat jaar ontstond de prinsengarde die werd gevormd uit de oud-prinsen van De Peelstrekels. Ook in 1972 startten enkele Peelstrekels een Club van Honderd met als doel De Peelstrekels financieel te ondersteunen.
In 1974 werden voorbereidingen getroffen om de vereniging om te vormen tot een stichting. Stichting De Peelstrekels was op 15 november 1976 een feit. In zeventiger jaar ontstonden naast het gebruikelijke prinsenbal en boerenbal, het kerstbal en het lentebal. Deze bals dienden er tevens voor om de benodigde financiële middelen bijeen te brengen. Van enkele kienavond werd overgegaan naar een wekelijkse kienavond.
Het embleem op de lidmaatschapsmedaille van Stichting De Peelstrekels, een ontwerp van Cor van den Broek, werd op 22 oktober 1974 door het stichtingsbestuur in oprichting goedgekeurd.
Het 33-jarig bestaan van De Peelstrekels werd gevierd op 28 en 29 september 1991 in de residentie De Vierspan.
Begin 1992 kwam er een nieuwe commissie binnen de Stichting De Peelstrekels en wel de P.R.-cie. Van meet af aan zette deze commissie zich in om op een ludieke wijze de carnavalsviering nog meer op de voorgrond te plaatsen.
Een van de eerste evenementen die deze commissie opzette, was 't Klotgemul,
een bonte avond vóór en dóór Deurnese mensen. De eerste opvoering van 't Klotgemul vond plaats in 1993.
Deurne ligt grotendeels in het dekzandlandschap van de Centrale Slenk. Alleen het oostelijke deel ligt op de Peelhorst. Daar konden door ondoorlatende lagen in de bodem uitgestrekte venen ontstaat, de huidige Peel. Bewoning was in het Deurnese dekzandgebied al in de prehistorie te vinden.
Meer plaatsvaste bewoning zien we vanaf het Neolithicum, toen de landbouw in de Lage Landen zijn intrede deed. Door uitputting van de bodem moesten de nederzettingen telkens worden verplaatst.
De plaatsnaam Deurne in de oudste vermelding Durninum (721) is een dativus in de betekenis van met doornstruiken begroeide plek. Deze omschrijving duidt waarschijnlijk op een karakteristieke vegetatie in de late prehistorie of vroege middeleeuwen. Ook in die periode moeten er al boerderijen hebben gelegen in de nabijheid van de latere kern Deurne, mogelijk onder de huidige Koolhof, en in elk geval op de Bottel.
Pas omstreeks 1200 zien we een geleidelijke fixatie van de nederzettingen op één plek. Boerderijen kregen een vaste plek en werden niet meer elke generatie afgebroken en elders herbouwd. Een deel van die nederzettingen was toen in handen van de Abdij van Echternach, die ook de Sint-Willibrorduskerk bezat. Rond die kerk groeide in de Late Middeleeuwen het dorp Deurne. Het dorp Liessel ontstond in diezelfde periode rond een Sint-Hubertuskapel, Vlierden rond een kapel aan de Kapelweg.
In de late middeleeuwen kwam een nederzettingspatroon met een groot aantal buurtschappen tot stand. Zij lagen aan de verschillende kleinere dekzandruggen langs de beekdalen van de Aa, langs kleine dekzandkoppen in het veld en rondom het grote dekzandeiland van de Deurnese akker. Bestuurlijk maakte Deurne deel uit van het Kwartier van Peelland onder de hertogelijke Meierij van 's-Hertogenbosch.
Neerkant en Helenaveen ontstonden als dorpen pas in de 19e eeuw. De woningbouw in Deurne kwam na de Tweede Wereldoorlog in een stroomversnelling. Het eerste project werd uitgevoerd aan de Lindenlaan; hier verrezen de eerste moderne rijtjeswoningen. Daarna werden de projecten aan de Hellemanstraat, in de Pastoorsbuurt en het plan d'Ekker uitgevoerd, alle aan de rand van de oude dor
Museum De Wieger
Deurne geniet landelijke bekendheid door museum De Wieger, ooit het woonhuis van de schilderende arts Hendrik Wiegersma. Wiegersma was een legende. Hij was huisarts in Deurne in de Peel en had vijf zonen. Eén van die zonen was Friso, een partner van Wim Sonneveld. Hij schreef voor hem het liedje Het Dorp naar een liedje van Jean Ferrat (La Montagne) met herinneringen aan zijn verloren jeugd ('het tuinpad van mijn vader').
Al eerder leverde Hendrik Wiegersma zelf het materiaal voor de vermaarde roman Dorp aan de rivier van Antoon Coolen (1934), een mengeling van zijn eigen leven en dat van zijn vader Jacob, die in het boek model stond voor de dorpsdokter Tjerk van Taeke. Zelf speelde hij een hoofdrol in een aantal streekromans van Toon Kortooms (geb. Deurne), waaronder Help, de dokter verzuipt uit 1968, dat later ook verfilmd werd.
In 1918 kocht Wiegersma een goedkoop stuk land aan de rand van Deurne, het vroegere Galgenveld. Daarop liet hij door Cor Roffelsen, een Helmondse architect, een woonhuis in neo-renaissancistische stijl, het huidige De Wieger bouwen (1922), vernoemd naar de bijnaam die de dokter in het dorp had. Het huis zou na zijn dood - als geen van zijn kinderen daar zou willen wonen - tot op de laatste steen moeten worden afgebroken.
Sint-Willibrord Gymnasium
Landelijke bekendheid had Deurne ook door het kleinseminarie annex streekgymnasium aan de Vlierdenseweg even buiten Deurne. Tot begin jaren zestig werd daar vooral lesgegeven door de paters SVD (van het Goddelijk Woord) (Societas Verbi Divini), een missieorde. Het merendeel van de studenten woonde daar intern en werd opgeleid tot priester/missionaris. Het aantal externen was aanvankelijk in de minderheid, maar zou in de loop der jaren toenemen,
terwijl ook het aantal lekenleraren groeide. In 1966 kwamen de eerste meisjes op school. In de jaren negentig verlieten de laatste leerlingen het gebouw, nadat het al eerder als missiehuis was opgegeven. In 1996 ging een werkgroep van start om zich over de toekomst van het gebouw te beraden. Dat leidde uiteindelijk in 2004 tot de opening van het Conferentiehotel Willibrordhaeghe,
onder bedinging dat de toenmalige bewoners (paters en broeders), zolang zij dat wilden, op het terrein zouden kunnen blijven wonen.
Deurne heeft sinds 1864 een spoorwegstation, namelijk Station Deurne. Hier rijden Intercity's tussen Schiphol en Venlo, en een Sprinter tussen Den Bosch en Deurne, hierdoor is het station een een eind- en overstapstation. Openbaar vervoer per bus is er via lijn 28, 262 en 266 van Hermes en lijn 80 van Arriva.
Deurne is bereikbaar via de afrit van de A67 ter hoogte van Liessel of Ommel/Asten en is het dorp Deurne via de Langstraat N270 verbonden met de A73 bij Venray. Anderzijds verbindt de N270 Deurne met Helmond en Eindhoven.
Deurne kent een centrumring, bestaande uit Europastraat, Dunantweg, Houtenhoekweg, Heuvelstraat, Lage Kerk en Hogeweg. De daarbuiten gelegen rondweg rond de bebouwde kom en het aangrenzende dorp Vlierden is in ontwikkeling. Hiervan zijn de Helmondsingel/Langstraat (jaren '70), Binderendreef (circa 2000) en Vlierdensedreef (circa 2005) reeds aangelegd. Sinds mei 2016 zijn door de zuidelijke omleiding de Vlierdensedreef en Liesselseweg met elkaar verbonden.
http://www.peelstrekels.nl/
|
facebook