Beeldbank

Menu: Beeldbank

Aantal gevonden foto's : 1   (van: 9460)

Buurtvereniging De Drie Kronen uit de Sint-Josephparochie in Tegelen-noord. Vanaf 1963 organiseerde de groep jaarlijks met carnaval activiteiten in ’t Zaelke.
In 1993 werd er een zelfstandige vereniging opgericht: V.V. de Kleitrappers. Als verenigingslokaal deed De Beugelbaan dienst. Het kleine gezelschap
riep geen prins uit, maar een ‘prinselijke familie’.
In januari 2009 werd de vereniging vanwege een gebrek aan leden opgeheven.

De Drie Kronen is een verdwenen boerderij en herberg in Tegelen, sinds 2010 een stadsdeel van de Nederlandse gemeente Venlo.

Aan de uiterste noordzijde van de voormalige gemeente Tegelen, bij een brug over de Wylderbeek, wordt in 1706 wordt de boerderij annex herberg gebouwd. De naam van het etablissement verwijst mogelijk naar het tolgeld dat bij het nabijgelegen tolhuis moest worden betaald om gebruik te mogen maken van de doorgaande weg van het Gelderse Venlo naar het Gulikse Tegelen.

In 1880 wordt door Canoy-Herfkens een fabriek opgericht met de naam van de voormalige herberg. Per eigen spoor werd de fabriek vanuit de Wambachgroeve beleverd, evenals via de aan de achterzijde liggende Maas. In de jaren 70 van de 20e eeuw wordt de fabriek gesloten en wordt in het boerderijpand, dat dan nog steeds bestaat, een café gevestigd.

Tegen het einde van de 20e eeuw wordt het pand gesloopt om plaats te maken voor de Zuiderbrug over de Maas en de A73. In 2011 wordt besloten, om de voormalige herberg toch een plek te geven in de openbare ruimte, door een kunstwerk te plaatsen. Dit kunstwerk bestaat uit drie figuren, die elk een gedeelte van de slagboom bij het tolhuis vasthouden.

 

De geschiedenis van herberg De Drie Kronen grijpt terug naar 1706. In die tijd liep er niet alleen de nog bestaande dialectgrens tussen Venlo en Tegelen, maar ook een landsgrens. Tegelen lag in het Land van Gulik, Venlo in het hertogdom Gelder. De Drie Kronen verwijst mogelijk naar het tolgeld dat bij de toenmalige landsgrens tussen Tegelen en Venlo betaald moest worden. Café De Drie Kronen is zo’n twintig jaar geleden gesloopt. Een onbestemd kunstwerk doet een poging de herinnering te bewaren. Maar dan nu naar de sjouw, de schoorsteen van Canoy-Herfkens. De steenfabriek is zo’n dertig jaar geleden gesloopt. Als de lokale overheid zijn zin had gekregen, was ook de schoorsteen plat gegaan. Daar is een stokje voor gestoken door mensen met gevoel voor geschiedenis. De sjouw heeft zelfs het predicaat rijksmonument gekregen. Gebouwd in 1865, is hij een van de oudst bewaarde fabrieksschoorstenen in Nederland. Er werden rode, witte en blauwe stenen in verwerkt, een combinatie die uniek is.

Canoy-Herfkens was een van de weinige producenten van radiaalstenen, spits toelopende stenen voor de bouw van industriële schoorstenen. Het bedrijf leverde niet alleen de stenen, maar ook de ploeg die de schoorsteen metselde. Enkele generaties van de Tegelse familie Janssen zijn actief geweest als schoorsteenbouwers. Canoy-Herfkens was lange tijd marktleider in Nederland op het gebied van fabrieksschoorsteenbouw. Op de middag van ons bezoek stormt het. De schoorsteen lijkt een beetje te wiebelen. Gezichtsbedrog? Nee, geen enkele fabrieksschoorsteen staat vast. Was dit wel het geval, zou hij knappen. Zeker bij windkracht acht zoals vandaag.


1

1.
Database nr.: 00008402
B.V. De Drie Kronen voor 1990

DE DRIE KRONEN

1